Door onze vaste columnist Leo Fijen
Soms duurt het heel lang voordat je iets recht kunt zetten en geeft de tijd je alsnog de kans om het goed te maken.
Dit verhaal begint in 1985. Ik had ruim vier jaar geschiedenisles gegeven op twee katholieke middelbare scholen in Haarlem, toen ik het risico nam om de overstap naar de kerkelijke journalistiek te maken.
Ik ging werken als eindredacteur bij het kaderblad van de kerkprovincie en belandde in een totaal andere wereld. En ik viel met mijn neus in de boter, want ik kreeg een bureau naast het hoofdkwartier van de organisatie van het pausbezoek in 1985.
Ik zag en hoorde alle commotie in Nederland aan de vooravond van dat historische bezoek van paus Johannes Paulus II. Ik was letterlijk ooggetuige en kreeg ook een concrete opdracht tijdens het bezoek.
Ik moest ervoor zorgen dat alle teksten van de paus op tijd in zes talen beschikbaar waren. Ik coördineerde in het perscentrum de vertalers en zag vanuit de kelders van het Jaarbeursgebouw in Utrecht hoe het bezoek vreselijk uit de hand liep.
Er stond geen sterveling te wachten op de paus, of het moesten relschoppers en paushaters zijn. Ik zag rookbommen, stoeptegels en oprukkende protesten.
Het was geen gezicht en deed geen recht aan de figuur die later zo’n historische rol zou spelen bij de val van de Muur.
Ik was getuige van een historisch dieptepunt en besefte dat des te meer toen de paus een paar dagen later in Vlaanderen als een held ontvangen werd.
Ik schaamde mij voor Nederland en heb dat de paus ook gezegd toen hij in Amersfoort afscheid nam van het organisatiecomité.
Hij glimlachte slechts toen hij me de hand schudde en me persoonlijk bedankte. Meer dan 30 jaar later heb ik eindelijk de kans om wat terug te doen, samen met de KRO-leden. Want er komt een speciale reis naar de huidige paus Franciscus en er is in november een unieke Nederlandse dag in de Sint Pieter, met de paus die ons toespreekt.
Daarom is mijn oproep: ga mee, ontmoet de paus, juich hem toe, geef je op en wees erbij op deze historische dag.
