Column Leo Fijen: Zuster Gaudia

Leo Fijen was tot november 2019 hoofdredacteur Levensbeschouwing bij KRO-NCRV daarna is hij deels met pensioen gegaan en zal hij als presentator aanblijven en adviezen geven aan de directie op het gebied van levensbeschouwing. In KRO Magazine schrijft hij wekelijks een column over zaken die hem opvallen of bezighouden.

Als ik haar kamer binnenkom, zie ik dat ze slaapt. Ik hoop dat ze droomt van 7 januari en 19 maart, belangrijke data in het nieuwe jaar. Want dan bereikt ze de gezegende leeftijd van 95 jaar en viert ze dat ze zeventig jaar zuster van Onze Lieve Vrouw in Amersfoort is. Ze kijkt er al maanden naar uit en weet wat wachten is. Sterker, ze telt de dagen af tot haar verjaardag en het unieke professiefeest.

Zuster Gaudia is haar kloosternaam. Ze is de enige overgeblevene van alle kloosterzusters in Lage Vuursche. Ze kan geen kant op, ze ligt in haar bed of ontspant liggend in haar stoel. En toch viert ze de dag alsof ze morgen weer kan tennissen. Want deze zuster deed alles met vreugde: bidden, sporten, zorgen en wachten. Met dat blije wachten is ze een voorbeeld voor ons allemaal in deze tijd van Advent.

Als ze haar ogen opent, lacht ze haar meest ondeugende lach. ’Weet je dat ik de tante van Jezus ben?’, vraagt ze met twinkelende ogen. ‘Hoezo?’, vraag ik. ‘Nou’, antwoordt ze, ‘dat is simpel. Ik ben Zuster van Onze Lieve Vrouw. Dat is Maria. En als ik zuster van Maria ben, kan het niet anders dan dat ik ook de tante van Jezus ben.’ Geen speld tussen te krijgen.

Zo gaat ze met een knipoog door het leven in het verpleeghuis dat ooit klooster was. Maar die knipoog is weg als ze – nog steeds in bed – vertelt over het sterven van haar moeder, in 1955.
Die vertelde haar dochter op het einde van haar leven dat de Duitse Bijbel voor haar was bestemd. Ze had het ook in haar testament laten vastleggen. Maar alles wat er na het sterven van moeder gebeurde, geen Bijbel die de kant van zuster Gaudia opkwam.

Dit jaar werd alles anders toen een neef contact met haar zocht en een mooie boodschap had. Ruim 68 jaar na de dood van moeder kreeg ze alsnog haar Duitse Bijbel. Als geschenk door de dood heen, als een beloning voor het wachten. Voor deze zuster die ons in de Advent voorleeft wat wachten betekent, steek ik de derde en vierde kaars aan zodat het licht van Kerstmis steeds naderbij komt.

Deze column van Leo Fijen staat in KRO Magazine 50. Bent u geen abonnee, maar wilt u niets meer uit de gids missen? U kunt hier abonnee worden.

Reageren? mailbox@kromagazine.nl of Postbus 23200, 1202 ED Hilversum