Column Leo Fijen: Winnen en verliezen

Leo Fijen was tot november 2019 hoofdredacteur Levensbeschouwing bij KRO-NCRV daarna is hij deels met pensioen gegaan en zal hij als presentator aanblijven en adviezen geven aan de directie op het gebied van levensbeschouwing. In KRO Magazine schrijft hij wekelijks een column over zaken die hem opvallen of bezighouden.

Als ik dit schrijf, hoor ik het gemopper om me heen: voor het eerst in 36 jaar geen medailles in de eerste dagen van de Olympische Spelen. Alsof alles om winnen gaat en goud, zilver en brons zaligmakend zijn. Misschien is verliezen wel mooier. En misschien win je wel meer door te verliezen.

Ik keek naar een jonge vrouw die op haar mountainbike zilver in handen had, door pech alles verloor, maar na de finish haar concurrenten wel feliciteerde. Ik zag vrouwen met volleybal een geweldige wedstrijd verliezen, maar na afloop hun oud-ploeggenote die herstelt van kanker een hart onder de riem steken. En die oud-ploeggenote was het toonbeeld van winnen en verliezen. Want ze had de zekerheid in haar bestaan verloren en tijdens haar ziekte er bewust voor gekozen om iedere dag te leven in het heden en daar dankbaar voor te zijn.

Toen ik haar verhaal hoorde, moest ik denken aan een vriend die een jaar geleden voor een ingrijpende operatie stond. Hij wist niet of hij die ingreep zou overleven. We aten in de weken voor de operatie nog één keer pannenkoeken. En het viel me toen al op dat hij die door de operatie heel veel kon verliezen zo dankbaar was voor alles wat het leven hem tot dan toe had geschonken. Er was vrede in zijn hart, overgave aan God. En dat bleef ook zo na de ingreep.

Wekenlang lag hij op intensive care, maanden vocht hij voor zijn leven om weer een toekomst te hebben. Zijn vrouw bezocht hem elke dag, zij droeg hem. En zijn zoon vertelde hem dat hij ging trouwen en dat vader daar moest spreken. Vanaf dat moment leefde hij in het ziekenhuis naar dat ene moment toe: om straks in september het bruidspaar toe te kunnen spreken. Mijn vriend verloor alle vanzelfsprekendheid om normaal te kunnen eten, maar hij won het leven.

En dat kreeg een extra dimensie toen zijn dochter hem opa maakte. Hij die op het randje balanceerde en veel verloor, won het belangrijkste: de trots om grootvader te worden, de rijkdom om zijn zoon en schoondochter toe te spreken in september. Dat is mooier dan welke medaille ook, van goud, zilver of brons.

Deze column van Leo Fijen staat in KRO Magazine 32+33. Bent u geen abonnee, maar wilt u niets meer uit de gids missen? U kunt hier abonnee worden.

Reageren? mailbox@kromagazine.nl of Postbus 23200, 1202 ED Hilversum