Column Leo Fijen: Onze Gezellen

Leo Fijen was tot november 2019 hoofdredacteur Levensbeschouwing bij KRO-NCRV daarna is hij deels met pensioen gegaan en zal hij als presentator aanblijven en adviezen geven aan de directie op het gebied van levensbeschouwing. In KRO Magazine schrijft hij wekelijks een column over zaken die hem opvallen of bezighouden.

Mijn vader is van hetzelfde geboortejaar als de voetbalvereniging die me dierbaar is. Er is een vergeeld knipsel uit het Haarlems Dagblad. Op een regenachtige herfstdag sta ik daar in de middencirkel van het hoofdveld, op de grens van Haarlem en Santpoort. Om mij heen spelers, trainer en verzorger. Maar ook mijn vader met mijn dochter van nog geen twee jaar aan zijn hand. Het is een aandoenlijk tafereel, bij mijn 250e wedstrijd voor het eerste team van RKVV Onze Gezellen.

Bloemen en een waardebon krijg ik als cadeau. Maar het mooiste geschenk, besef ik achteraf, is de herinnering aan een tijd die nooit voorbijgaat.

Als jongetje van negen jaar mocht ik voor het eerst meetrainen. Daar werd ik bij de hand genomen door trainers en leiders die in het dagelijks leven koster waren in de kerk. De band tussen geloof en sport was heel normaal.

Bij het jubileum in 1965 zit ik gehurkt met andere jeugdspelers op het plein voor de kerk en weet ik achter mij vier deftige bestuursleden. Dat zou in deze tijd niet meer kunnen: het veertigjarig bestaan dat vereeuwigd werd op het kerkplein. Sterker nog, de kerk had de voetbalvereniging opgericht. Die tijd ligt ver achter ons. De kerken die aan de basis stonden van deze katholieke club zijn al lang gesloten en voor een deel afgebroken. Maar RKVV Onze Gezellen bestaat nog steeds en is vitaler dan ooit.

Misschien laat deze voetbalvereniging wel zien waar de kerken het te vaak laten liggen: mensen in gastvrijheid samenbrengen, de ander meer de moeite waard achten dan jezelf, vrouwen en meisjes evenveel kansen geven als jongens en mannen, jezelf wegcijferen voor de ander en zo de kracht van gemeenschapszin ontdekken. En ieder mens is de moeite waard, wie je ook bent, wat je afkomst ook is en waar je geaardheid je ook brengt.

Mijn vader is al achttien jaar dood maar leeft voort in deze vereniging. Hij zou er trots op zijn dat de letters RK nog steeds betekenis hebben, in de meest moderne zin van het woord. En hij zou bij de viering van het honderdjarig bestaan hardop geroepen hebben: laten we uit dankbaarheid het Onze Vader en het Wees Gegroet bidden. Zo was mijn vader, zo leeft hij voort in mijn voetbalclub die nooit verloren gaat.

Deze column van Leo Fijen staat in KRO Magazine 7. Bent u geen abonnee, maar wilt u niets meer uit de gids missen? U kunt hier abonnee worden.

Reageren? mailbox@kromagazine.nl of Postbus 23200, 1202 ED Hilversum