Column Leo Fijen: Nicolaas Kluiters

Leo Fijen was tot november 2019 hoofdredacteur Levensbeschouwing bij KRO-NCRV daarna is hij deels met pensioen gegaan en zal hij als presentator aanblijven en adviezen geven aan de directie op het gebied van levensbeschouwing. In KRO Magazine schrijft hij wekelijks een column over zaken die hem opvallen of bezighouden.

Soms helpt het om je leven te spiegelen aan mensen die hun bestaan in dienst van anderen hebben gesteld. Zeker in deze dagen als niets meer zeker is in onze wereldorde. En ook in deze weken als we lezen dat de gezondheidstoestand van paus Franciscus niet meer zorgwekkend is. Hij krijgt nog wel extra zuurstof toegediend.

Makkelijk heeft hij het nog niet met een speciale ademhalingstherapie. Zijn stem is nog zwak. We horen hoe hij ons bedankt voor alle gebeden maar tegelijk in zijn ernstige ziekte vooral aandacht vraagt voor anderen in nood.

Franciscus draagt zijn eigen lijden en verwijst naar het lijden van anderen. Toen ik dat hoorde, moest ik aan een medebroeder denken die veertig jaar geleden door datzelfde ideaal vervuld werd: het lijden van anderen op zich nemen om zo te delen in het lijden van Christus. Ik heb het over een vergeten martelaar, Nicolaas Kluiters. Opgeleid als kunstenaar koos hij voor een leven met de armen die geschonden werden in alles en die ver weg van onze westerse samenleving hun lot moesten dragen.

Als jezuïet wilde hij in Libanon het leven delen van de armen in de streek van Baalbek, preciezer gezegd in de dorpen Barqa en Al-Qaddam. Hoewel hij de taal nooit helemaal onder de knie kreeg, wilde hij diep met deze dorpsgenoten verbonden zijn. Arm met de armen, vriend van de armen, dat was zijn droom. En zo probeerde hij christenen en moslims te verzoenen en binnen de gemeenschap van christenen rivaliserende partijen bij elkaar te brengen.

Hij wist net als Christus dat zijn leven op het spel stond maar voelde zich gedragen door het lijden van diezelfde Christus. Op 14 maart 1985 verdween hij en werd hij gemarteld en gruwelijk vermoord. Pas twee weken later werd zijn lichaam gevonden. Nicolaas Kluiters werd priester en jezuïet om te delen in het lijden van Christus. Zo stierf hij ook. En net als Christus leeft hij voort: in elk huis van de dorpen die hij diende hangt zijn foto. En als de oogst dit jaar overvloedig is, danken de dorpelingen pater Nicolaas.

Veertig jaar na zijn marteldood is hij nog steeds een zegen voor velen. En zo zullen vrede en gerechtigheid altijd zegevieren, als een troost voor ons allen in deze onzekere tijd.

Deze column van Leo Fijen staat in KRO Magazine 12. Bent u geen abonnee, maar wilt u niets meer uit de gids missen? U kunt hier abonnee worden.

Reageren? mailbox@kromagazine.nl of Postbus 23200, 1202 ED Hilversum