Column Leo Fijen: Nieuwjaarswens

Leo Fijen was tot november 2019 hoofdredacteur Levensbeschouwing bij KRO-NCRV daarna is hij deels met pensioen gegaan en zal hij als presentator aanblijven en adviezen geven aan de directie op het gebied van levensbeschouwing. In KRO Magazine schrijft hij wekelijks een column over zaken die hem opvallen of bezighouden.

Soms gebeuren er dingen in je leven die je nooit meer vergeet. We waren met onze dorpskerk op reis, zoals we bijna ieder jaar doen.

We werden stil bij het leven van Titus Brandsma. We luisterden naar de midwinterhoornblazers in Denekamp die tot en met Driekoningen op straat en vanuit de kerktoren hun unieke klanken uitstoten om iedereen te wijzen op het Licht van deze wereld. We mediteerden in de vroege ochtend met de zusters van Denekamp om af te dalen in ieders hart en daar open te gaan voor de stem van God. Want altijd weer en zeker in dit net begonnen Heilig Jaar moet je hopen dat God je tegemoet komt.

Die uitdrukking had ik nooit gehoord. Maar de woorden blijven me bij sinds deze reis van begin november. Ze werden uitgesproken door de chauffeur van onze bus, een goedlachse Tukker die nieuwe collega’s aanneemt en hun de kneepjes van het vak bijbrengt. En tot die belangrijke details hoort dat je in de wintermaanden altijd een beetje weg moet blijven uit de berm. Want, zo vertelde deze chauffeur, in deze periode kun je daar zo wegzakken, de grip verliezen en in de modder blijven vastzitten.

Onze chauffeur wist dus van wanten en reed ons op woensdagavond naar een nieuwe bestemming, een restaurant voor het diner. Hij had de route van tevoren verkend en vertelde ons trots dat hij een bord aan de rechterkant moest passeren om bij het restaurant te komen. Maar hij wist niet dat dit bord inmiddels verplaatst was. Dus toen hij achteruit rijdend het bord aan de rechterkant wilde passeren, gebeurde zijn nachtmerrie: de bus zakte weg in een greppel, hing al scheef boven een sloot en had dringend hulp nodig.

Die kwam er, van automobilisten die stopten, boeren die hun tractor beschikbaar stelden en tenslotte een agrariër die de grootste machine van stal haalde om de bus uit de modder te trekken. We waren tenslotte in Twente waar buren elkaar helpen. Nabuurschap heet dat, en het gebeurt er echt. En de chauffeur? Die schaamde zich kapot en wist voor eens en voor altijd: het enige dat je dan nog kunt doen is hopen dat God je tegemoet komt.
En juist dat wens ik ieder van harte toe in het nieuwe jaar.

Deze column van Leo Fijen staat in KRO Magazine 2. Bent u geen abonnee, maar wilt u niets meer uit de gids missen? U kunt hier abonnee worden.

Reageren? mailbox@kromagazine.nl of Postbus 23200, 1202 ED Hilversum