X
cropped-Logo-KRO-Magazine
woensdag 30 oktober 2024
http://cropped-Logo-KRO-Magazine

Evelien de Bruijn: ‘Ik geniet enorm van hard werken’

Na een sabbatical van zes maanden keerde Evelien de Bruijn dit jaar terug op de radio met haar eigen show. Daarnaast schreef ze een boek en valt ze regelmatig in voor haar collega’s. Saai is het nooit. ‘Ik excelleer als ik meerdere ballen moet hooghouden.’

Je maakt Evelien! nu vijf maanden. Hoe bevalt het?

“Heel goed. Ik vind het onwijs leuk. Het is heel eervol, maar tegelijk ook gek om nu een eigen programma te hebben. Het is wel wennen.”

Hoezo?

“Hiervoor zat ik vijf jaar lang op Radio 10 bij Ekdom in de morgen, eerst als nieuwslezer en daarna twee jaar als sidekick. Ik had altijd Gerard tegenover me; nu zit ik in mijn eentje voor de microfoon, dat vind ik soms nog wel een uitdaging. Ik praat nu tegen een denkbeeldige luisteraar. Mijn man Paul (Van der Lugt, oud-zendercoördinatorbij NPO 3FM, red.) zei laatst: ‘Weet je wat je moet doen? Een foto van iemand neerzetten en daartegen gaan praten.’ Dat is een oude radiotruc. Wanneer ik een specifieke vraag aan de luisteraars stel, reageren ze heus wel, maar over het algemeen zijn ze gewoon lekker aan het luisteren. Ik draai veel muziek en uiteindelijk ben ik er om de mensen te plezieren, niet om naar hun feedback te vissen.”

Voordat je bij NPO Radio 2 begon, nam je een sabbatical van zes maanden. Waarom was je daaraan toe?

“Deze baan kwam pas op mijn pad toen mijn sabbatical er alweer opzat, het was puur toeval dat het zo mooi aansloot. De hoofdreden was dat ik gewoon heel moe was. Ik vond de ochtendshow met Gerard Ekdom onwijs leuk, leerzaam en supergezellig, maar ik merkte op een gegeven moment dat het me meer energie kostte dan dat het me opleverde. Ik heb altijd geprobeerd om in het weekend mijn vertrouwde leven te blijven leiden, met veel feestjes en gezelligheid. Soms voelde ik op zondagavond dat het iets te gezellig was geweest. Ik wilde echt leuke dingen met Paul blijven doen, al was het ter compensatie voor de rest van de week, waarin ik ’s avonds al om negen uur naar bed moest. Al met al begon mijn reservebatterij een beetje op te raken. We hebben onder meer een mooie reis naar Nieuw-Zeeland gemaakt. Ik heb trouwens niet alleen vakantie gevierd: ik heb tijdens mijn sabbatical ook een boek geschreven.”

Het hele interview leest u in KRO Magazine 41. Bent u geen abonnee, maar wilt u niets meer uit de gids missen? U kunt hier abonnee worden.

Tekst: Ernest Marx

DigiGids: Woman of the Hour en Welcome in Washington

KRO Magazine zet in iedere editie de beste online kijktips op een rijtje, met soms ook nog een mooie podcast. Dit is de oogst van week 41:


Van vriendschap naar romance

Het begint een van de filmthema’s van 2024 te worden: vrouwen die een relatie krijgen met een veel jongere man. Na Anne Hathaway in The Idea of You en Nicole Kidman in A Family Affair is het nu de beurt aan Laura Dern. In het romantische drama Lonely Planet speelt Dern de teruggetrokken auteur Katherine, die naar Marokko reist in de hoop op nieuwe inspiratie. Daar ontmoet ze Owen (Liam Hemsworth), met wie ze een bijzondere band opbouwt. Hun vriendschap bloeit uit tot een gepassioneerde romance. De film is geschreven en geregisseerd door Susannah Grant, die vooral bekend is als de schrijver van Erin Brockovich. Vanaf 11 oktober op Netflix.

Welkom in Washington

Met de presidentsverkiezingen op komst zijn er weer veel ogen gericht op de Verenigde Staten. In het tweede seizoen van de podcast Welcome in Washington geeft Amerikajournalist Laila Frank opnieuw een interessante blik op de Amerikanen. Dit keer neemt ze de afscheidsbrief van de George Washington als uitgangspunt. De eerste president van het land zag de enorme potentie van het land, maar gaf ook waarschuwingen. Zo zag hij veel gevaar in extreme politieke polarisatie. Frank reist door verschillende staten en koppelt de brief aan de verhalen van hedendaagse Amerikanen.


Een meer dan ongemakkelijke date

Actrice Anna Kendrick, bekend van onder andere de Pitch Perfect-filmreeks, speelt niet alleen de hoofdrol in Woman of the Hour, de misdaadthriller betekent ook haar regiedebuut. De film vertelt het waargebeurde verhaal van de jonge actrice Sheryl Bradshaw, die in de jaren 70 een date heeft met Rodney Alcala. Ze heeft hem ontmoet bij het populaire tv-programma The Dating Game. Zo’n afspraakje is vaak al ongemakkelijk, maar tijdens hun gesprek merkt Sheryl al snel dat er iets vreemds aan Rodney is. Dat heeft ze goed aangevoeld: ze zit tegenover een beruchte seriemoordenaar. Vanaf 18 oktober op Netflix.

Dit en meer leest u in KRO Magazine 41. Bent u geen abonnee, maar wilt u niets meer uit de gids missen? U kunt hier abonnee worden. Een vraag? Mail naar digigids@kromagazine.nl.

Frank Evenblij en Ilse DeLange in het spoor van Dolly Parton: ‘Niemand is zo’n weldoener als zij’

Ilse, hoe leerden Frank en jij elkaar kennen?

“Frank portretteerde mij voor zijn programma Evenblij maakt vrienden en we hadden meteen een klik. Ik vind het te gek dat we samen dit programma mochten maken. Drie weken lang reden we door Amerika, vaak zaten we samen in de auto zonder camera erbij. In die periode is Frank een soort broer voor me geworden. We hebben intense gesprekken gevoerd, gehuild en ontzetten veel lol gehad. Bijvoorbeeld toen hij mij ging pluggen bij een Amerikaans radiostation.”


Waar gaat ‘Dolly for president’ over?

Frank: “Ilse en ik onderzochten wie Dolly Parton eigenlijk is en wat ze betekent. Zowel muzikaal, als cultureel en maatschappelijk. Het is een heel oprechte en vooral persoonlijke zoektocht. Ilse is ontzettend fan van Dolly en er zijn veel parallellen tussen hun levens. Net als Dolly vertrok Ilse op jonge leeftijd naar Nashville om zich te wijden aan de countrymuziek.”


Hebben jullie ook samen opgetreden?

Ilse: “Ja, dat hoorde er wel bij. We waren bij twee mannen die de meest waanzinnige Dollyspullen hadden verzameld. Pruiken, kleding… ze hadden zelfs een bed van Dolly. Ik mocht voor ons optreden een pruik en een outfit lenen. Op sommige plekken zat die wat strak en op bepaalde andere punten juist weer te ruim (lacht). Het was gewoon niet te bevatten: ik in de kleding van Dolly, met een van haar pruiken op, het voelde zo bijzonder. Toen ze me zagen, kregen die mannen bijna een hartverzakking. Gelukkig leeft Dolly nog, maar voor hen was ik toch een soort van reïncarnatie.”
Frank: “Samen zongen we ‘Islands in the stream’, de droom was compleet.”

Het hele interview leest u in KRO Magazine 40. Bent u geen abonnee, maar wilt u niets meer uit de gids missen? U kunt hier abonnee worden.

Tekst: Deborah Ligtenberg

Column Leo Fijen: Dankbaar

Leo Fijen was tot november 2019 hoofdredacteur Levensbeschouwing bij KRO-NCRV daarna is hij deels met pensioen gegaan en zal hij als presentator aanblijven en adviezen geven aan de directie op het gebied van levensbeschouwing. In KRO Magazine schrijft hij wekelijks een column over zaken die hem opvallen of bezighouden.

Ze is al meer dan achttien jaar geleden vertrokken uit mijn dorp, maar het dorp is nog lang niet weg uit haar hart. Als ze op de drempel van de herfst nog in zomerkleren binnenkomt, klampt een oudere man haar aan. Het is haar postbode van jaren geleden. Ooit heeft ze over hem een onvergetelijke sketch gemaakt voor haar theatershow. Nog geen tien stappen verder zit haar buurvrouw van weleer, die toen een vitale vriendin was en nu een gast is geworden bij De Zonnebloem die deze ochtend organiseert, in de ruimte achter de katholieke kerk. Ze komt vertellen over haar leven, de koningin van het theater die nog steeds uitverkochte zalen heeft.

Tineke Schouten, want daar heb ik het over, weet van geen ophouden, ook nu ze zelf de leeftijd van 70 jaar heeft aangetikt. Als ik haar vraag waarom ze op haar leeftijd nog week in week uit door het land reist, hoeft ze niet lang na te denken. Juist als je ouder wordt, heb je structuur nodig. Drie of vier avonden per week, dat geeft richting en betekenis aan mijn leven, vertelt ze.

Tineke Schouten tovert die ochtend in mijn dorp de lach op het gezicht van veel ouderen, ze brengt de zon in de harten van voormalige dorps­genoten, maar ze maakt iedereen stil als ze vertelt over haar gebed. Dat doet ze elke dag, ook dat is structuur. En als ze bidt, zegt ze eerst dankjewel tegen Onze Lieve Heer.

Haar bidden is weten dat succes niet vanzelfsprekend is en dat iedere dag een geschenk is, zeker na het overlijden van haar man. Ze blijft iedere dag zijn naam noemen, ook in de theaters. Zo sterft hij nooit en blijft hij leven. En dat doet ze ook met al die namen van mensen die hun zorgen ooit aan haar hadden toevertrouwd en nu in de hemel zijn.

Ze kent die namen uit haar hoofd, van meer dan 100 mensen. En iedere avond voordat het doek opgaat noemt ze die namen en dankt ze Onze Lieve Heer voor het leven van die dierbare mensen. Ze zijn bij haar en dragen haar tijdens de show. In de kerkzaal van Maartensdijk kun je dan een speld horen vallen. Tineke Schouten geeft alle ouderen mee: dankbaarheid geeft nieuw leven, ook in de herfst van je bestaan.

Deze column van Leo Fijen staat in KRO Magazine 40. Bent u geen abonnee, maar wilt u niets meer uit de gids missen? U kunt hier abonnee worden.

Reageren? mailbox@kromagazine.nl of Postbus 23200, 1202 ED Hilversum

DigiGids: Notting Hill en Onkruid in het paradijs

KRO Magazine zet in iedere editie de beste online kijktips op een rijtje, met soms ook nog een mooie podcast. Dit is de oogst van week 40:


Hoe is het als zus van Dolly Parton?

Deze week begint een serie van Frank Evenblij en Ilse DeLange over Dolly Parton. Ze zoeken in Dolly for president uit hoe het komt dat de zangeres zo geliefd is. Maar hoe is het om in de schaduw te staan van zo’n icoon? Voor de documentaireserie Broers en zussen maakte regisseur Britta Hosman een aflevering over Dolly’s zus Stella, die ook zangeres is. Hoewel ze meer dan dertig platen maakte en op Broadway speelde, bleef de grote doorbraak uit. De aflevering toont Stella als een sterke en grappige vrouw, die zich staande houdt ondanks het grote contrast met de carrière van haar zus. Klik hier om de aflevering terug te kijken.

Onkruid in het paradijs

Bij een volkstuin hoort een vredig beeld, maar in de nieuwe Omroep Max-podcast Onkruid in het paradijs blijkt dat dit niet altijd het geval is. Silvia Bromet legt het tumult bij Tuinpark Buitenzorg in Amsterdam vast. Het begint met een idyllisch beeld van stadsbewoners die genieten van hun stukje groen, maar als snel komen de spanningen en tegenstellingen binnen de gemeenschap naar voren. De onrust binnen het tuinpark staat in de podcast steeds meer symbool voor de ontwikkelingen binnen de Nederlandse samenleving. Bromet documenteert met nuance hoe verharding en polarisatie zelfs de meest vreedzame plekken kunnen binnendringen. Te beluisteren via de bekende podcastplatforms.


De allerbekendste romkom

Het is al 25 jaar geleden dat de romantische komedie Notting Hill in de bioscopen verscheen. De film wist al snel miljoenen harten te veroveren. Ook na een kwart eeuw is het nog heerlijk wegzwijmelen bij de onweerstaanbare chemie tussen hoofdrolspelers Hugh Grant en Julia Roberts. De bescheiden, Londense boekhandelaar William Thacker ontmoet de wereldberoemde, Amerikaanse filmster Anna Scott en er bloeit onverwachts iets tussen hen op. Maar kan de prille liefde standhouden ondanks hun totaal verschillende levens? Door iconische scènes, een fijne soundtrack en sterke Britse humor is de film uitgegroeid tot een romkomklassieker. Nu te zien op Netflix.

Dit en meer leest u in KRO Magazine 40. Bent u geen abonnee, maar wilt u niets meer uit de gids missen? U kunt hier abonnee worden. Een vraag? Mail naar digigids@kromagazine.nl.

DigiGids: Eternal Sunshine of the Spotless Mind en We zien ons

KRO Magazine zet in iedere editie de beste online kijktips op een rijtje, met soms ook nog een mooie podcast. Dit is de oogst van week 39:

In Lindenheuvel doen ze het samen

In de Week tegen Eenzaamheid verdient de documentaireserie We zien ons van Human uit 2019 extra aandacht. In de wijk Lindenheuvel in Geleen draaide het sociale leven ooit rondom de mijnen en de kerk. De mijnen zijn inmiddels gesloten en ook de kerk en het traditionele verenigingsleven dreigen te verdwijnen. In Lindenheuvel ervaren tweemaal zoveel inwoners sterke gevoelens van eenzaamheid als het landelijk gemiddelde, maar opvallend genoeg scoort de wijk ook hoog op sociale cohesie. Hoe kan dat? Regisseur Deborah van Dam volgde een jaar lang verschillende bewoners die eenzaamheid terug proberen te dringen. Klik hier om deze bijzondere serie te bekijken.

Tijdloze klassieker op Netflix

Eternal Sunshine of the Spotless Mind, de geliefde cultfilm van regisseur Michel Gondry, viert dit jaar zijn twintigjarig jubileum. Het drama vertelt het verhaal van de relatiebreuk tussen Joel (Jim Carrey) en Clementine (Kate Winslet) en is een unieke mix van romantiek en sciencefiction. Joel komt er achter dat Clementine haar herinneringen aan hem heeft laten wissen en besluit dezelfde behandeling te ondergaan. Terwijl Joel hun tijd samen herbeleeft, begint hij te twijfelen of hij wel echt afscheid wil nemen. Eternal Sunshine is een diepgaande en tijdloze verkenning van liefde, verlies en de menselijke psyche. Vanaf 1 oktober op Netflix.

De weg van de dodo

De nieuwe zesdelige NTR-podcast De weg van de dodo is een leuke, maar ook confronterende serie om te luisteren rond Dierendag. Podcastmaker Jennifer Pettersson volgt drie natuurbeschermers in hun strijd om diersoorten en ecosystemen te redden van de ondergang. Irma probeert al dertig jaar een zeldzame vlindersoort te beschermen, Gijs wil de Noordzee herstellen en Martijn bedenkt een plan om palingen veilig te laten migreren. De reeks schetst in zes afleveringen een tragikomisch beeld van hun bijna onmogelijke strijd. Daarnaast vertelt bioloog Janneke Sindram elke aflevering een bijzonder verhaal over een uitgestorven diersoort. Te beluisteren op nporadio1.nl/podcasts/de-weg-van-de-dodo of via de bekende podcastplatforms.

Dit en meer leest u in KRO Magazine 39. Bent u geen abonnee, maar wilt u niets meer uit de gids missen? U kunt hier abonnee worden. Een vraag? Mail naar digigids@kromagazine.nl.

Column Leo Fijen: Ziel

Leo Fijen was tot november 2019 hoofdredacteur Levensbeschouwing bij KRO-NCRV daarna is hij deels met pensioen gegaan en zal hij als presentator aanblijven en adviezen geven aan de directie op het gebied van levensbeschouwing. In KRO Magazine schrijft hij wekelijks een column over zaken die hem opvallen of bezighouden.

Mijn hart was begin deze herfst vervuld van geluk en ontroering. Ik stond op het strand van Den Haag en zag een moeder en haar zoon naderbij komen. Die moeder is mijn schoonzus, haar zoon is onze neef. Ze liepen het strand op naar de plek waar het huwelijk voltrokken zou worden, met uitzicht op zee.

Moeder begeleidde haar zoon, zoals ze dat met haar man in grote liefde al meer dan 34 jaar doet. En dat is voor haar en haar man vanzelfsprekend. Alsof het de gewoonste zaak van de wereld is. En dat was het niet altijd, want onze neef werd zonder armen en zonder één linker onderbeen geboren.

De schok was groot, de vragen nog veel groter. Maar de liefde was er van meet af aan, de zorg ook in alles wat hij nodig had om een goed leven te kunnen leiden.

Zelf voelde hij zich nooit anders dan andere kinderen, want hij wist niet beter, Merijn. Want zo heet hij. ‘Wat je nooit gehad hebt, kun je ook niet missen’, lachte hij dan. En met een beenprothese dacht hij in mogelijkheden, nooit in beperkingen. Hij heeft meer ondernomen dan ik in de 69 jaar van mijn leven.

Merijn stortte zich op fietscrossen, atletiek, skateboarden, surfen en snowboarden. Met dat laatste werd hij ook landelijk bekend, want hij deed namens Nederland mee aan de Paralympische Spelen van 2014 in Sotsji en werd daar veertiende. Hij toonde in alles zijn passie en bleef ook steeds geloven in kansen. Op dit moment doet hij een deeltijdstudie Psychomotorische Therapie om andere mensen met een lichamelijke beperking verder te kunnen helpen.

Samen met mijn vrouw was ik ooit peter en meter bij zijn doop. Toen kon ik niet vermoeden dat hij me zoveel zou leren over de diepste grond van ons bestaan. Die schuilt niet aan de buitenkant en is dus niet afhankelijk van fysieke beperkingen. Het gaat om onze ziel. Die kan vrij zijn als een vogel.

En die ziel van Merijn heeft een zielsmaat gevonden in Melissa. Daar is geen handicap, daar zijn ze gelijk, daar zijn ze vrij. Zo trouwde Merijn op het strand met zijn Melissa, als twee blije en gelukkige mensen die ons allemaal meegeven: het gaat niet om de buitenkant, maar om de zielsverbondenheid.

Deze column van Leo Fijen staat in KRO Magazine 39. Bent u geen abonnee, maar wilt u niets meer uit de gids missen? U kunt hier abonnee worden.

Reageren? mailbox@kromagazine.nl of Postbus 23200, 1202 ED Hilversum

Fons Hendriks: ‘Ik ben niet bang om onderuit te gaan’

Hij heeft een ongebreidelde energie en stelt al jaren misstanden aan de kaak in Radar. Maar wie is Fons Hendriks nog meer? Kennismaking met een bevlogen presentator. ‘Ik ga niets aan mijzelf veranderen.’

‘Fons staat altijd aan’, zei je vriendin Liesbeth in de Volkskrant. Zelfs op jullie Franse vakantieadres was je bezig. Gun jij jezelf wel eens rust?

“We schreven daar allebei aan een boek. Liesbeth heeft avondenlang doorgewerkt, want haar boek moest af. Het mijne – over mijn ervaringen bij consumentenrubrieken – had minder haast. Terwijl zij zat te tikken binnen, zat ik lekker buiten met een glaasje wijn. Maar inderdaad: ik wil altijd nuttig bezig zijn, iets nieuws leren of ervaren. Juist daar word ik rustig van. Ik word heel ongelukkig van uren op het strand liggen. Pure tijdsverspilling.”

Je bent met name nuttig bezig voor anderen. Waar komt dat vandaan?

“Waarschijnlijk van mijn ouders. Ze werkten allebei bij het UWV en waren erg sociaal betrokken. Aan de eettafel vertelden ze over de schrijnende situaties waarin mensen die geen hulp meer kregen van instanties waren terechtgekomen. Dat heeft onbewust invloed gehad. Ik vind het belangrijk iets voor een ander te doen en heb gemerkt dat de camera daarbij een enorm machtsmiddel is. Er gaat ongelooflijk veel mis in Nederland en het lijkt soms wel of mensen pas écht naar iemand luisteren als die een camera bij zich heeft.”

Wanneer ben jij op je best?

“In de confrontatie met degene die de fout heeft begaan. Maar ik ben niet sensatiebelust. Regel één: altijd wederhoor toepassen. Wat is het verhaal van die ander? Ik confronteerde eens een aannemer die tientallen mensen had gedupeerd. Hij daagde ons voor de rechter. In de rechtszaal hoorde ik dat zijn gezin vanwege ons werd bedreigd. Toen realiseerde ik me welke impact we hebben.”

Waar lig jij wakker van?

“Als ik in beschimmelde huurwoningen kom waar mensen gezondheidsklachten hebben, mensen die vanwege geldgebrek niet kunnen verhuizen. Ik word echt boos als zo’n verhuurder dan niet zijn verantwoordelijkheid neemt en er iets aan doet. Onrecht is mijn drijfveer. Als ik iets niet kan oplossen, word ik daar echt moe van. Ik blijf dan zoeken naar een andere rechtsinstantie- of persoon die wel een oplossing biedt. Als dat lukt, geeft dat veel energie.”

Het hele interview leest u in KRO Magazine 39. Bent u geen abonnee, maar wilt u niets meer uit de gids missen? U kunt hier abonnee worden.

Tekst: Bram de Graaf

DigiGids: Nobody wants this en De seizoenen

KRO Magazine zet in iedere editie de beste online kijktips op een rijtje, met soms ook nog een mooie podcast. Dit is de oogst van week 38:

Liefde laat zich niet sturen

Het vinden van de ware valt niet te plannen. In Nobody wants this speelt Kristen Bell (The good place) de uitgesproken en agnostische Joanne. Ze wordt verliefd op Noah, een rabbijn die liever geen risico’s neemt in het leven. Kan een relatie tussen het onwaarschijnlijke duo werken? Deze romantische comedyserie, gebaseerd op de eigen ervaringen van bedenker Erin Foster, verkent de onverwachte wendingen die de liefde kan nemen. Foster zegt zelf: “Deze serie is gebaseerd op de enige goede keus die ik ooit heb gemaakt: als een blok vallen voor een aardige Joodse jongen.” Vanaf 26 september zijn alle tien afleveringen te zien op Netflix.

Drie dochters aan het sterfbed

Verlies kan een familie dichter bij elkaar brengen, maar ook voorgoed uit elkaar drijven. Bij de zussen in de dramafilm His Three Daughters kan het nog beide kanten op. Ze komen samen afscheid te nemen van hun vader, die op sterven ligt. Terwijl ze aan zijn bed waken, komen oude spanningen en verborgen wrok naar boven. Het bitterzoete en vaak ook grappige verhaal overtuigt door het knappe samenspel van actrices Natasha Lyonne (Orange is the new black), Elizabeth Olsen (WandaVision) en Carrie Coon (The leftovers). De lovend ontvangen film is vanaf 20 september te zien op Netflix.

De herfst vraagt om verstilling

Deze week begint de herfst, volgens bioloog Midas Dekkers een seizoen waarvan je de charme moet leren waarderen. Het is een tijd van afscheid nemen en melancholie. In de natuurserie De seizoenen belicht Dekkers de herfst op poëtische wijze. Met de kortere dagen, guur weer en de vallende bladeren vereist genieten levenskunst. Of je nu wandelt in de kille najaarslucht of beschouwend op een bankje zit, de herfst nodigt uit tot verstilling. Wie nog niet klaar is voor de herfst, kan natuurlijk ook de aflevering ‘Zomer’ kijken.

Dit en meer leest u in KRO Magazine 38. Bent u geen abonnee, maar wilt u niets meer uit de gids missen? U kunt hier abonnee worden. Een vraag? Mail naar digigids@kromagazine.nl.

Column Leo Fijen: God

Leo Fijen was tot november 2019 hoofdredacteur Levensbeschouwing bij KRO-NCRV daarna is hij deels met pensioen gegaan en zal hij als presentator aanblijven en adviezen geven aan de directie op het gebied van levensbeschouwing. In KRO Magazine schrijft hij wekelijks een column over zaken die hem opvallen of bezighouden.

Zelden reageer ik op vragen van lezers. Ze komen bijna nooit of ze zijn zo persoonlijk dat ik het antwoord niet kan delen met allen die dit verhaal lezen. Voor deze ene keer maak ik een uitzondering, ook omdat de lezer me bijna vraagt om op deze plek een antwoord te geven op de grootste vraag in ons leven: wie of wat is God voor u? En hij verwijst naar de foto van een gelukkig gezin in Oekraïne. D

ie foto hebben we allemaal gezien: een vader, een moeder en drie dochters. Van dat gezin is niets over, op de vader na. Moeder en de drie dochters zijn omgekomen bij de inslag van een Russische raket. Vader is gewond en blijft alleen achter. ‘Waar is God dan’, vraagt de lezer mij. ‘En in hoeverre kan God dan nog liefde zijn? Ik kan hier niet mee overweg’, schrijft de trouwe abonnee van dit magazine me. ‘Kunt u mij helpen’, vraagt hij.

Ik hap naar adem als ik zijn onbegrip en machteloosheid tot me laat komen. En ik ben het spoor even kwijt als ik zijn eigen verhaal lees. De abonnee schrijft me vanuit een ziekenhuis. Na een fietsongeluk is zijn leven omgekeerd en nooit meer hetzelfde. Zijn rechterbeen is geamputeerd, hij weet niet hoe het verder moet. God is liefde, wordt er vaak gezegd, ook in het Geloofsgesprek op de zondagmorgen. Maar de trouwe abonnee kan er niets mee: hoezo liefde. Afgaande op zijn eigen situatie, kan hij die liefde niet meer herkennen. Onbegrijpelijk, dat woord gebruikt hij ook.

Ik print zijn mail uit en denk na over een antwoord. Waar is God dan? Wie of wat is God dan? Juist dan belt een wijze mens me op en hoort mijn verhaal. En hij zegt: we willen grote antwoorden op grote vragen, misschien is God wel aanwezig midden in het verdriet, met het kleinste gebaar of teken van nabijheid. God is altijd in de verborgenheid om ons te dragen als we wanhopig zijn. In de schoonmaker die je gedag zegt, in de stagiair die je bemoedigt, in de nachtzuster die je een boterham geeft en je welterusten wenst. Altijd in het kleinste gebaar op een onverwacht moment.

Ik hoop en bid dat onze abonnee in het ziekenhuis deze troost ook mag ervaren.

Deze column van Leo Fijen staat in KRO Magazine 37. Bent u geen abonnee, maar wilt u niets meer uit de gids missen? U kunt hier abonnee worden.

Reageren? mailbox@kromagazine.nl of Postbus 23200, 1202 ED Hilversum

Back to top