Column Leo Fijen: Thuiskomen

Leo Fijen was tot november 2019 hoofdredacteur Levensbeschouwing bij KRO-NCRV daarna is hij deels met pensioen gegaan en zal hij als presentator aanblijven en adviezen geven aan de directie op het gebied van levensbeschouwing. In KRO Magazine schrijft hij wekelijks een column over zaken die hem opvallen of bezighouden.

In mijn tiende levensjaar mocht ik voor het eerst op voetbal bij RKVV Onze Gezellen, de vereniging die me altijd dierbaar is gebleven. Mijn vader was er elftalleider en had ooit de moed om de piepjonge Ruud Geels op te stellen in het eerste team. Mijn broer was daar altijd, mijn zussen speelden er softbal en handbal.

Zo’n vereniging was als een tweede huis. Daar kwam je thuis. Zelf was ik er trainer en begeleider van de jeugd en speelde meer dan 250 wedstrijden in het eerste team. Ze voetballen nog steeds op hetzelfde complex, op de grens tussen Santpoort en Haarlem Noord.

Als je daar ooit lid bent geweest, blijf je het voor je leven. Dat gaat nooit meer uit je ziel. Dus toen de spits van weleer me belde om te vertellen dat hij dood zou gaan, reisde ik af naar Wijhe, naar zijn ziekbed. Korte tijd later stierf hij en leidde ik de ceremonie bij zijn afscheid.

We hadden elkaar heel lang niet gezien, maar bleven altijd verbonden met elkaar. De verbindende schakel was de katholieke voetbalvereniging Onze Gezellen. Daar ben je voor je leven gevormd: ik leerde dat iedere speler van waarde is, ik ontdekte daar ook dat het niet om jezelf, maar altijd om de ander gaat en dat je met elkaar meer bereikt dan in je eentje. Als je dat mag ervaren, trekt die voetbalclub je hele leven met je mee, ook als je verhuisd bent en als je in Maartensdijk de wedstrijden van je kleinzoon fluit.

Onze Gezellen bestaat volgend jaar net als de KRO honderd jaar. En wat voor mijn club geldt, gaat ook op voor KRO. Als je daar ooit lid van bent geweest, blijf je dat voor het leven. Want onze omroep was en is ook als een tweede huis. Katholiek zijn betekent dan: dat je er bent voor je naaste, Christus kan herkennen in de ander en zo betekenis geeft aan je leven. Zo was en is de KRO als metgezel in je leven. Tot aan je sterfbed toe. Het laatste wat mijn vader las, was de gids van de KRO. Die lag naast zijn kussen. Zo is hij gestorven, met de gids naast hem. En zo kwam mijn vader thuis bij God. Daarom blijft de KRO altijd mijn tweede huis.

Deze column van Leo Fijen staat in KRO Magazine 47. Bent u geen abonnee, maar wilt u niets meer uit de gids missen? U kunt hier abonnee worden.

Reageren? mailbox@kromagazine.nl of Postbus 23200, 1202 ED Hilversum