Column Leo Fijen: Zoon
Leo Fijen was tot november 2019 hoofdredacteur Levensbeschouwing bij KRO-NCRV daarna is hij deels met pensioen gegaan en zal hij als presentator aanblijven en adviezen geven aan de directie op het gebied van levensbeschouwing. In KRO Magazine schrijft hij wekelijks een column over zaken die hem opvallen of bezighouden.
Als je niet beter weet, is het een mooi gebaar, meer niet. Maar als je de achtergronden kent, zie je dat alles samenvalt en dat er geen toeval bestaat. Zo gaat het vaak in het leven, zo ging het ook in de abdij van Egmond, die woensdag op de grens van oktober en november.
De hele dag hadden we in de koorbanken van de monniken gesproken over leven en dood, over troost en hoop. We hoorden de mooiste verhalen. Zo was er een vrouw die vertelde over sterven als een reis door het landschap van je bestaan. Mensen op de drempel van leven en dood zijn al ergens anders en beleven de weg van hun leven nog één keer opnieuw. Ze zijn al niet meer op een normale manier te benaderen maar moeten huilen in hun slaap. Dat is geen fysieke pijn waar een medicijn voor bestaat, maar een mentaal gevecht waar de stervende door heen moet om in vrede de laatste adem uit te kunnen blazen.
Ten diepste gaat dit verhaal over het ongemak met de dood. Leven met de dood went nooit. Ook niet voor de zoon die niet bij het sterfbed van zijn moeder kon zijn, omdat hij nog in detentie zat. Wat doe je dan om moeder toch nabij te zijn? De begeleiders wisten het niet, hadden het ongemakkelijk, maar volgden wel hun gevoel: ze deden er alles aan om de zoon toch bij moeder te krijgen. Het lukte. Hij sliep zelfs naast zijn moeder en was erbij toen ze de laatste adem uitblies.
Haar naam werd in de avond met de viering van Allerzielen in de abdijkerk genoemd, haar leven herdacht. De broeder van de abdij die de kaarsjes aanstak, had toen hulp nodig en plukte iemand van de eerste rij. Dat bleek de zoon van deze moeder te zijn. De broeder kende het verhaal niet. Maar mooier kon het niet zijn: de zoon die bij zijn moeder gewaakt had en nu weer vrij man is, mocht ook het kaarsje voor zijn moeder aansteken. Alsof het zo bedoeld was, alsof God via de broeder de zoon uit de banken geroepen had. Als je niet beter wist, was het een mooi gebaar. Maar als je de achtergronden kende, was de genade tastbaar, daar met Allerzielen in de abdijkerk.
Deze column van Leo Fijen staat in KRO Magazine 45. Bent u geen abonnee, maar wilt u niets meer uit de gids missen? U kunt hier abonnee worden.
Reageren? mailbox@kromagazine.nl of Postbus 23200, 1202 ED Hilversum