Column Leo Fijen: God

Leo Fijen was tot november 2019 hoofdredacteur Levensbeschouwing bij KRO-NCRV daarna is hij deels met pensioen gegaan en zal hij als presentator aanblijven en adviezen geven aan de directie op het gebied van levensbeschouwing. In KRO Magazine schrijft hij wekelijks een column over zaken die hem opvallen of bezighouden.

Zelden reageer ik op vragen van lezers. Ze komen bijna nooit of ze zijn zo persoonlijk dat ik het antwoord niet kan delen met allen die dit verhaal lezen. Voor deze ene keer maak ik een uitzondering, ook omdat de lezer me bijna vraagt om op deze plek een antwoord te geven op de grootste vraag in ons leven: wie of wat is God voor u? En hij verwijst naar de foto van een gelukkig gezin in Oekraïne. D

ie foto hebben we allemaal gezien: een vader, een moeder en drie dochters. Van dat gezin is niets over, op de vader na. Moeder en de drie dochters zijn omgekomen bij de inslag van een Russische raket. Vader is gewond en blijft alleen achter. ‘Waar is God dan’, vraagt de lezer mij. ‘En in hoeverre kan God dan nog liefde zijn? Ik kan hier niet mee overweg’, schrijft de trouwe abonnee van dit magazine me. ‘Kunt u mij helpen’, vraagt hij.

Ik hap naar adem als ik zijn onbegrip en machteloosheid tot me laat komen. En ik ben het spoor even kwijt als ik zijn eigen verhaal lees. De abonnee schrijft me vanuit een ziekenhuis. Na een fietsongeluk is zijn leven omgekeerd en nooit meer hetzelfde. Zijn rechterbeen is geamputeerd, hij weet niet hoe het verder moet. God is liefde, wordt er vaak gezegd, ook in het Geloofsgesprek op de zondagmorgen. Maar de trouwe abonnee kan er niets mee: hoezo liefde. Afgaande op zijn eigen situatie, kan hij die liefde niet meer herkennen. Onbegrijpelijk, dat woord gebruikt hij ook.

Ik print zijn mail uit en denk na over een antwoord. Waar is God dan? Wie of wat is God dan? Juist dan belt een wijze mens me op en hoort mijn verhaal. En hij zegt: we willen grote antwoorden op grote vragen, misschien is God wel aanwezig midden in het verdriet, met het kleinste gebaar of teken van nabijheid. God is altijd in de verborgenheid om ons te dragen als we wanhopig zijn. In de schoonmaker die je gedag zegt, in de stagiair die je bemoedigt, in de nachtzuster die je een boterham geeft en je welterusten wenst. Altijd in het kleinste gebaar op een onverwacht moment.

Ik hoop en bid dat onze abonnee in het ziekenhuis deze troost ook mag ervaren.

Deze column van Leo Fijen staat in KRO Magazine 37. Bent u geen abonnee, maar wilt u niets meer uit de gids missen? U kunt hier abonnee worden.

Reageren? mailbox@kromagazine.nl of Postbus 23200, 1202 ED Hilversum